Gisteravond mochten wij aanleggen in de voormalige infanteriekolonie der Duitse strijdmachten, Budel! En waar destijds de Duitse strijdmachten gestationeerd in Budel het centrum lieten bruisen, de economie liet draaien en de horeca liet floreren, is de tijd een klein beetje stil komen staan. Volgens onze Budelse spreekbokmeesters die wij gisteren mochten spreken is de hoogtij een beetje verdwenen in het centrum van Budel, maar niet bij Café bij Helmie
Sanseverianen!
Gisteravond mochten wij aanleggen in de voormalige infanteriekolonie der Duitse strijdmachten, Budel! En waar destijds de Duitse strijdmachten gestationeerd in Budel het centrum lieten bruisen, de economie liet draaien en de horeca liet floreren, is de tijd een klein beetje stil komen staan. Volgens onze Budelse spreekbokmeesters die wij gisteren mochten spreken is de hoogtij een beetje verdwenen in het centrum van Budel, maar niet bij Café bij Helmie.
Het recept wat de aalmoezenier der cafegehalte een duit in de zak laat doen, is bij Helmie’s gekerfd in de verrookte balkenlaag. Het is bij binnenkomst niet nodig om de sentimenten uit het verleden te misleiden, ze grijpen je bij het borstpocket waar vroeger de Caballero in bewaard werd en houden je vast als de inwoners van de USSR onder Gorbatsjov.
We waren gister in Budel met een zeer intiem gezelschap wat zo ontzettend sfeerverhogend werkte dat we binnen de kortste keren opgenomen waren in de kern van het “vaste” gezelschap. Uiteraard kwamen alle onderwerpen die u mag verwachten in een bruin café ter tafel. Een verademing. Natuurlijk werd het probleem van de gevluchte mensheid richting Budel besproken, de aanstaande ondergang van de wereld, het pensioen van local Hero Piet bij VDL, de bitcoin en het inzicht van Donald Trump besproken die volgens sommigen als 67e prins van Budel toegevoegd mag worden.
Naarmate enkele Budelnaren afvielen, motorclub Budel aanschoof en de discussieavond zich naar binnen verplaatste viel de avond. Het mix van water, gerst en hop bleef menig mens bedruipen met Cor achter de kraan, Helmi knalde er nog wat bordjes kaas met worst in en Piet keerde huiswaarts. Nog 2 weken en 1 dag VDL na 45 jaar. die ene dag extra bleek een mysterie waar beloofd werd door Piet dat we er nog weet van zouden krijgen.
De nacht viel, zoals betaamd werd er een zwarte taxi gevonden en reden we het oude gekende leven terug tegemoet. Weg van Trump, weg van de worst en weg van het multiculturele probleem wat ontstond nadat de Duitsers weg waren.
Het is ooit anders geweest.
Dank mensen en tot de volgende!
Reactie plaatsen
Reacties